21 mei Bamboo School Opening met Hans Goudriaan
Goedemorgen Lions,(En nu dus ook voor onze NVTHC leden /PF),
Sinds twee jaar bestaat hier in Hua Hin een medical clinic die is opgericht door Nederlanders en welke kliniek , te vergelijken met een Nederlandse huisartsenpraktijk , inmiddels tot volle tevredenheid functioneert van de buitenlandse gemeenschap . Een prima schakel tussen eerstelijnszorg en het ziekenhuis. Voor de oprichting van deze clinic, genaamd Be Well , moesten patiënten voor consultatie naar één van de ziekenhuizen in Hua Hin wat nu voor “”huis-tuin en keukenkwaaltjes”” niet meer nodig is. Tevens worden de buitenlanders in Hua Hin bij medische onderzoeken en opnamen in een Thais ziekenhuis begeleid en geadviseerd. Bij een ongelukkige val waardoor ik zware ribkneuzingen opliep ben ik destijds geholpen en geadviseerd etc door Dr. Mowae Apis Utipanya. Onderstaand treffen jullie zijn herkomst en zijn voorgeschiedenis.
Mowae is destijds op zeer jonge leeftijd de terreur van de militaire junta in Myanmar ontvlucht waarbij hij als kind werd achtergelaten in een opvanggelegenheid in het gehucht Bong Ti in de jungle van Sayok district niet zover van de bekende Birma dodenspoorweg uit W.O. II . In Karen Children Refuge en Bamboo School heeft hij , verlaten door ouders en familie, zijn jeugd doorgebracht en greep hij de kans die hij kreeg om te gaan studeren voor arts . De opleiding heeft hij met succes afgerond in Manilla en hij werkt nu als huisarts in de Be Well Clinic in Hua Hin. Vrijwel ieder weekeinde rijdt hij heen en weer tussen Hua Hin en Karen Children Refugee and Bamboo School ( heen en weer een 580 KM) om daar de broodnodige eerstelijns medische zorg te verlenen aan de Karen vluchtelingen kinderen. Inmiddels heeft de Refuge ook een kleine hospitaaltje met 8 bedden en zelfs een zeer oude ambulance ter beschikking. Karen vluchtelingen vallen niet onder het Thaise gezondheidssysteem en komen ook niet in aanmerking voor gratis behandeling.
De opvang van kinderen is helaas nog steeds nodig en zelfs toegenomen door de staatsgreep in Myanmar in februari 2021 waardoor er met name in het grensgebied met Thailand bombardementen plaatsvinden op de Karendorpen en er lokale felle schermutselingen plaatsvinden tussen het leger van Myanmar en het Karen Liberation Army. Kinderen en vrouwen worden niet gespaard en zijn gedwongen door de jungle naar Thailand te vluchten. De terreur zoals te zien in een film van Rambo tegen o.a. gevangen westerse zendelingen en lokale Karen is niet overdreven weergegeven. Na de staatsgreep februari 2021 is de jungleoorlog tussen het Karen Liberation Army en het leger van Myanmar in alle hevigheid weer losgebarsten in de jungle grensstreken met Thailand ( 2.400 km waarvan junglegrens meer dan 2.000 km) waar aan de zijde van Myamar ruim 3 miljoen Karen wonen en aan de zijde van Thailand in speciale opvangkampen een 900.000 Karen.
Deze Karen hebben in Thailand geen enkele status en mogen de kampen ook niet verlaten. Ik raakte met Dr Mowae in gesprek over zijn jeugd en over de opvang in Karen Children Refuge en Bambooschool, de Thaise overheid ( lees het Thaise leger dat eigenaar is van vrijwel alle jungle en berggebieden nabij de grens met Myanmar) heeft de grond ter beschikking gesteld aan de opvang maar verder wordt door de Thaise overheid geen enkele bijdrage verleend aan de Karen Children Refuge and Bambooschool is volledig afhankelijk van donaties/giften van derden, sponsoring van individuele kinderen en vrijwilligers ter plaatse.
Na ook kennis te hebben gemaakt met de oprichtster en leidster van Karen Children Refuge en Bambooschool, de inmiddels 73 jarige Nieuw Zeelandse Mrs Catherine Ruth Riley-Bryan, besloten onze ANBI te vragen een project voor deze opvang te steunen en op welke vraag positief is gereageerd.
Mrs Catherine ( Cat) woont ook op de opvang tussen de kinderen in een door de kinderen gemaakte hut van bamboe en teakbladeren etc. De kinderen krijgen lessen in Thai, Engels etc. van oudere Karenkinderen die ook vanaf kinds aan zijn opgevangen door Mrs Cat
Gisteren zaterdag 23 april hebben wij de eerste lading “hulpgoederen” afgeleverd zijnde totaal een 900 kg aan rijst, cooking oil, mama noodles , tandenborstels, tandpasta, babypowder en twee rolstoelen. Over twee weken zaterdag 7 mei de rest waaronder een 41 kg medicijnen, een 40 stuks educatief speelgoed. Voor de oudere kinderen zoals scrabble, jenga, puzzels, domino, cubic, rummy cup, monopoly etc, een 30 door derden geschonken knuffeldieren voor de kleintjes, 240 blikjes Thaise Makreel in tomatensaus, 136 kg waspoeder, een 400 stuks ondergoed voor de kleine kinderen Ruimte die nog over is in mijn pick-up vullen we met rijst, tandpasta en cooking oil. etc etc. Gisteren 22 april waren in het kleine hospitaaltje twee Karenmeisjes opgenomen. Zij waren in de nacht van afgelopen vrijdag op zaterdag in het grensgebied met Myamar langs een klein voetpaadje gevonden . Zij waren als vluchtelingen met hun ouders en twee broertjes door de jungle op weg naar Thailand en werden in het grensgebied door miltairen van het Myanmese leger betrapt. Een van de meisjes van 10 jaar werd te jong bevonden om te worden verkracht maar wel werd een onderarm met bruut geweld gebroken waarna zij mocht toezien hoe miltairen haar zusje van 12 verkrachten. Beiden werden daarna achtergelaten aan de kant van het paadje. Onbekend hoe het afliep met de ouders en de broertjes. Fysiek knappen de meisjes snel op maar het psychische letsel is groot.
In Oekraine is nu op steeds grotere schaal sprake van oorlogsmisdaden maar hier ,ver van de bewoonde wereld in Thailand in het junglegebied met Myamar, is het al jaren schering en inslag waarbij de Karenvrouwen en Karenkinderen de slachtoffers zijn. Dit was wat achtergrond voor wat betreft het hoe en waarom van deze Lions aktie LCIJ Op bijlagen wat foto’s als impressie en onderstaand de achtergrond van Dr Mowae and The Refuge alsmede een artikel uit de Volkskrant van 27 april 2021. T.o.v. de in de Volkskrant beschreven situatie kan ik, uit deels verifieerbare nformatie uit Karenbronnen, melden dat de situatie per heden eerder is verergerd dan verbeterdt.o.v. april 2021 Lions Hans Goudriaan en Bubpha Juntorn
Mowae Apisuttipanya
Dr. Mowae is an ethnic Karen. During his early childhood the Karen communitywas heavily suppressed by the dictatorial military regime and many families had to flee to survive. Dr. Mowae and his family crossed the border to Thailand where they started a new life in refugee camps. Speaking no Thai and with limited schooling in the camp Mowae had to first learn Thai in the temple before gaining entry into the Thai educational system and later obtaining Thai nationality. Mowae was an excellent student and after an accelerated career through high school he attended the Asian Pacific International University in Saraburi, graduating with honours as a Bachelor in Bioscience.
As a bioscientist he undertook research in the field of microbiology, specialising in gene isolation in food-poisoning bacteria. However, his real passion was to become a medical doctor, so Mowae went to the Philippines where he subsequently graduated as Medical Doctor at the Emilio Aguinaldo College School of Medicine in Manila. In 2000, while teaching at Chiang Mai academy in the north of Thailand, students requested we undertake a field trip to Kanchanaburi Province to help raise awareness about Christianity within the Buddhist community of Bong Ti.
We discovered the small border district had not been well developed; no electricity, no running water, no education and limited access to medical care. The roads were dirt tracks. The population was a hill tribe group of Karen, without ID or legal status. The annual income per year for a household was less than 6500 baht. This started the dream of Karen Children Refuge and Bamboo School. Late 2000, we commenced building the orphanage. Since then we have helped 493 children. Most of our children have been orphaned, abandoned or abused. They are nobodies, left over from the border conflict between the Karen Hill tribe and the Burmese. Stateless, they are often undernourished or suffering from neglect. Some are “lifers” in that they do not know family, so they stay at Bamboo School always. Some are handicapped. Some are temporary residents, awaiting their families to claim them. They range in age from infancy to late-teens.
They attend the local Thai school & graduate to university. Sponsors make an annual commitment for food, clothing & educational expenses. Many children have graduated from university and send back funds for the school’s development program. The development includes electricity, school, and medical facilities. Every student has a chore to undertake each morning & evening. The building maintenance, gardens & cooking are all done by the children. The school has been built by children, for children. In 2009 we added a clinic, small hospital and ambulance service. This is run in conjunction with the government hospital at Sai Yok.
